المپیک ۲۰۲۴ پاریس؛ ورزشکاران ایرانی تیم پناهندگان

 

 

رقابت‌های المپیک در پاریس برای سومین بار میزبان تیمی از پناهندگان خواهد بود. این تیم شامل ۳۶ ورزشکار از ۱۱ کشور مختلف است که در ۱۲ رشته ورزشی رقابت خواهند کرد.تیم پناهندگان ابتدا در المپیک ۲۰۱۶ ریو تشکیل شد و هدف آن ارائه امید و نمایش مقاومت و توانایی‌های ورزشکارانی است که به دلیل جنگ، خشونت یا آزار و اذیت، کمبود امکانات و فشارهای مالی و سیاسی از خانه‌های خود آواره شده‌اند.رزشکاران کشورهای مختلفی مانند سوریه و سودان جنوبی در این تیم نماینده دارند؛ اما حدود نیمی از اعضای تیم (۱۴ نفر) را ایرانیان تشکیل می‌دهند که در میان آنها نام پنج زن هم به چشم می‌خورد.در بین ورزشکاران زن پناهنده احتمالا یکتا جمالی وزنه‌بردار بیشتر از باقی شانس مدال‌آوری دارد.خرداد ۱۴۰۰ یکتا جمالی نخستین زن وزنه‌برداری ایران شد که روی سکوی رقابت‌های جهانی رفت و مدال برنز گرفت. آن زمان کسی فکر نمی‌کرد یک سال بعد این دختر تاریخ‌ساز که در مسابقات قهرمانی جهان در یونان به مدال نقره رسیده بود، ناگهان ناپدید شود اما این اتفاق افتاد و یکتا جمالی در آلمان پناهنده شد.او بعد از پناهنده شدن درباره شرایط سختی که در اردوهای تیم ملی داشته و بی‌توجهی مسئولان صحبت کرد که حتی مجبور بوده از خانه برای اردوها غذا ببرد. حجاب اجباری هم یکی دیگر از مشکلات او بود.سمن سلطانی، قایقران ایرانی و عضو تیم پناهندگان المپیک ۲۰۲۴ پاریس، از شش سالگی به شنا روی آورد و به شنای هنری (سینکورنایز) هم علاقمند شد. او ۱۰ سال متوالی قهرمان کشور شد بدون این که اجازه شرکت در مسابقات بین‌المللی را داشته باشد.او سپس سراغ قایق‌رانی رفت، سال ۱۳۹۵ به تیم ملی ایران راه یافت و سال ۲۰۱۸ در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا به مدال نقره رسید. با این حال باز هم از سوی فدراسیون مورد حمایت قرار نگرفت و به سمت مربیگری رفت.سلطانی در ۲۳ سالگی مشغول به مربیگری شد و در سال ۱۴۰۱ فرصتی برای او فراهم شد تا به عشق اول ورزشی خود شنای هنری بازگردد و برای یک دوره آموزشی شنای هنری در بارسلونا دعوت شد.اما پس از این اتفاق گویا از حراست وزارت ورزش با خانواده او تماس می‌گیرند. گفته می‌شود که سمن سلطانی در فرودگاه بارسلونا در حال بازگشت به تهران بوده که پدر و مادرش تماس می گیرند و از او می‌خواهند که فعلا به ایران بازنگردد. او بلافاصله با یکی از دوستان اتریشی خود تماس می‌گیرد و به وین می‌رود.یک هفته پس از حضور سمن سلطانی در وین، مهسا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد کشته می‌شود که اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ را در پی داشت.درسا یاوری‌وفا، بدمینتون‌باز ایرانی، در ۹ سالگی با تشویق پدرش به بدمینتون علاقه‌مند شد. او که ۲۱ ساله است در سال ۲۰۱۸ با مادرش ایران را ترک کردند و به ترکیه رفتند. آنها پس از سفری دشوار از ترکیه به آلمان، بلژیک، فرانسه و سرانجام در انگلیس مستقر شدند.او در رشته علوم ورزشی و تمرین در دانشگاه میدل‌سکس نیز در حال تحصیل است.دینا پوریونس هم که در تکواندو مدال برنز رقابت‌های بزرگسالان قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۲ و مدال طلای نوجوانان غرب آسیا در سال ۲۰۰۹ را در کارنامه دارد در پاریس رقابت می‌کند.پور‌یونس سال ۲۰۱۲ تصمیم گرفت ایران را ترک کند. او گفته بود که یک روز قبل از مسابقات جهانی در سال ۲۰۱۱ به دلیل آسیب‌های ناشی از رفتارهای سرمربی کره‌ای این رقابت‌ها را از دست داده و این اتفاق ناگوار آغازگر تصمیم او برای ترک ایران شده است.پوریونس پس از آن در هلند پناهنده می‌شود و در سپتامبر ۲۰۱۵ اولین مدال بین‌المللی خود را در مسابقات آزاد لهستان به دست آورد، در حالی که هنوز در یک مرکز پناهندگی زندگی می‌کرد. او پس از آن در سال ۲۰۱۸ در مسابقات قهرمانی اروپا مدال نقره و در مسابقات اوپن ترکیه و اوپن هلند نیز قهرمان شد.پوریونس در المپیک توکیو هم با تیم پناهندگان حضور داشت اما در رقابت نخست برابر حریف چینی شکست خورد.محبوبه ژرفی، ورزشکار ۳۲ ساله از ۱۵ سالگی به ورزش جودو روی آورد. او به توصیه مادرش به این ورزش پرداخت و به سرعت در مسابقات بین‌المللی پیشرفت کرد و به تیم جوانان ایران دعوت شود.خانم ژرفی سال ۲۰۱۸ تصمیم گرفت به همراه دخترش مهاجرت کند و در آلمان پناهنده شد.او پارسال در مسابقات جهانی جودو شرکت کرد و اولین زن ایرانی شد که در این رشته بدون حجاب شرکت کرده است. همچنین این فصل به رتبه ۱۷۰ رده‌بندی جهانی صعود کرده که بدون شک به حضور او در تیم المپیک پناهندگان کمک کرده است.در تیم پناهندگان ۹ ورزشکار مرد هم حضور دارند. امید احمدی صفا بوکسور، یکی از آنهاست که زندگی پرچالشی داشته است. او که با خانواده‌اش در روستا زندگی می‌کرد در ۹ سالگی، یک چشمش را در حادثه‌ از دست داد و یک سال بعد نیز، پدر ومادرش از هم جدا شدند و او در کنار مادر بزرگش بزرگ شد.او در آنجا عاشق کیک بوکسینگ شد، خیلی زود پله‌های ترقی را طی کرد و سال ۲۰۱۷ مدال طلای مسابقات بلگراد را به دست آورد. احمدی صفا هم‌زمان عضو تیم ملی بوکس ایران هم بود تا این که سال ۲۰۲۲ برای شرکت در رقابت‌های مسابقات جهانی کیک بوکسینگ راهی ایتالیا شد و با وجود فینالیست شدن، در دیدار نهایی حاضر نشد و به آلمان پناهنده شد.متین بالسینی شناگر ۲۴ ساله ایران هم که در ۱۵ سالگی به تیم ملی رسید، این دوره در تیم پناهندگان خواهد بود. او تجربه حضور در المپیک توکیو را دارد و پس از آن در سال ۲۰۲۲ در انگلیس پناهند شد.متین بالسینی می‌گوید که به دلیل خط خوردن از تیم ملی و وضعیت نامناسب اردوها و امکانات تصمیم به ترک ایران گرفت.تکواندو در این تیم دو نماینده ایرانی دارد. هادی تیران ولی‌پور ۸ سال در تیم‌های ملی تکواندو ایران حضور داشت و در این مدت موفق به قهرمانی آسیا، دانشجویان جهان و ارتش‌های جهان شد.ولی‌پور سال ۲۰۲۲ ایران را ترک کرد و به عنوان پناهنده به ایتالیا رفت. او چند ماه اول زندگی خود را با شستن ظروف در یک رستوران گذراند تا از پس مخارج زندگی برآید.در این تیم، کشتی هم دو نماینده دارد. جمال ولی‌زاده در کشتی فرنگی پس از درخشش در سال ۲۰۱۴، ایران را ترک کرد و به ترکیه پناهنده شد. در ترکیه، او مجبور بود ۱۶ ساعت در روز کار کند تا بتواند زندگی خود را تامین کند. پس از دو سال، تصمیم گرفت به فرانسه برود و سال ۲۰۱۶ در آن کشور پناهنده شد.ایمان مهدوی هم در کشتی آزاد پس از مهاجرت به ایتالیا، موفقیت‌هایی کسب کرد. او در سال ۲۰۲۳ در مسابقات قهرمانی اروپا به مقام دوازدهم رسید و در تورنمنت شهر ساساری مدال برنز گرفت. همچنین در مسابقات قهرمانی جهان در لهستان پنجم و در صربستان هجدهم شد.سعید فضل‌الله قایقران ایرانی که در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ در کره جنوبی به مدال نقره رسیده بود نیز در پاریس در تیم پناهندگان خواهد بود. او سال ۲۰۱۵ پس از سفری خطرناک از طریق مسیر بالکان، به آلمان پناهنده شد.آقای فضل‌الله سال ۲۰۱۸ در مسابقات قهرمانی جهان به مقام هشتم و در مسابقات قهرمانی اروپا به مقام یازدهم دست یافت. همچنین در المپیک ۲۰۲۰ توکیو به نمایندگی از تیم پناهندگان شرکت کرد و به مرحله یک‌چهارم نهایی رسید و رتبه یازدهم را کسب کرد.امیر رضا‌نژاد دیگر قایقران ایران در المپیک پاریس هم در سال ۲۰۲۰ در ترکیه پناهنده شد. او پس از یک سال اقامت در ترکیه، در سال ۲۰۲۱ به آلمان نقل مکان کرد و در سال ۲۰۲۳، در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال جهان در کراکوف لهستان شرکت کرد و به مرحله نیمه‌نهایی راه یافت.جودو آسیا در سال ۲۰۱۷ دست یافت، در سال ۲۰۱۷ وقتی به همراه تیم ملی جودو ایران برای شرکت در مسابقات جایزه بزرگ لاهه به هلند سفر کرد و پس از پایان مسابقات، تصمیم گرفت در هلند بماند و پناهنده شد.او در سال ۲۰۱۹ مدال برنز مسابقات اروپایی مالاگا را کسب کرد و به عنوان اولین عضو تیم پناهندگان فدراسیون جهانی جودو، در یک رویداد بین‌المللی به روی سکو رفت. رشنونژاد همچنین در مسابقات جایزه بزرگ تل‌آویو در ژانویه ۲۰۲۰ شرکت کرد و این حضور او پیام روشنی از جدا بودن ورزش از سیاست بود. او زیر نظر وحید سرلک در مسابقات المپیک پاریس حضور خواهد یافت.

تلاش حکومت برای بارداری اجباری

 

در آماری به بارداری اجباری در روستاهای محروم و فشار حکومت بر بهورزها در افزایش زاد و ولد زنان روستایی و تبعات قانون جوانی جمعیت پرداخت. تخمین زده می‌شود با ممنوعیت‌های غربالگری در سه سال اخیر حدود ۱۸۰ هزار نوزاد معلول و دارای نقص ژنتیکی در ایران متولد شده باشند.با گذشت ۳۳ ماه از ابلاغ قانون و ممنوعیت غربالگری مادران باردار، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تاکنون هیچ آماری درباره معلول‌زایی ارائه نداده است.این وزارت‌خانه مدعی است با وجود کاهش ۲۰۰ هزار غربالگری بارداری در سه سال اخیر، «هیچ موردی از افزایش ناهنجاری جنین گزارش نشده است».در غربالگری دوره بارداری مادر، حدود ۳۰ بیماری نادر، تک ژنی، ارثی و ناهنجاری کروموزومی در جنین قابل تشخیص است و با غربالگری پیش از بارداری می‌توان بیش از ۱۰ هزار بیماری نادر و حتی ژن‌های مخرب را در بدن زن و مرد شناسایی کرد.به نتایج تحقیق دانشگاه‌های علوم پزشکی معتبر ایران در سال ۱۴۰۱ اشاره کرد که نشان می‌دهند در سال ۱۳۹۹، هر خانواده دارای بیمار مبتلا به سندروم داون، بیش از ۳۶۸ میلیون تومان بابت هزینه بیماری‌های فرد مبتلا پرداخت کرده است.بر اساس این تحقیق، بدون هر گونه مداخلات پیشگیرانه و درمانی، «سالانه بیش از هزار نوزاد» با سندروم داون در ایران متولد می‌شوند.طالعات نشان می‌دهند از هر ۱۰۰ تولد زنده، ممکن است سه نوزاد با نقص و اختلال متولد شوند ولی در ایران که حدود ۴۰ درصد و در بعضی مناطق تا ۸۰ درصد ازدواج‌ها فامیلی است، این عدد ممکن است به پنج تا شش مورد در هر ۱۰۰ تولد زنده برسد.سال ۱۳۹۴ اشرف سماوات که در آن زمان ریاست اداره ژنتیک وزارت بهداشت را بر عهده داشت، اعلام کرده بود سالی ۸۰ هزار نوزاد با اختلالات ارثی، ژنتیکی و کروموزومی در کشور متولد می‌شوند.دو سال بعد و در آذر ۹۶، انوشیروان محسنی بندپی، رییس وقت سازمان بهزیستی کشور گفت با اجباری شدن غربالگری ژنتیک برای مادران باردار، سالانه از تولد ۳۰ هزار نوزاد معلول جلوگیری می‌شود.احتمالا با حذف غربالگری‌ها سالانه ۶۰ هزار نوزاد دارای انواع معلولیت متولد می‌شوند.ا احتساب مجموع زمان ممنوعیت‌ها، تاکنون احتمالا حدود ۱۸۰ هزار نوزاد با این مشکلات به دنیا آمده‌اند.قانون جوانی جمعیت روز ۲۴ مهر ۱۴۰۰ در مجلس یازدهم تصویب شد و آبان همان سال ابراهیم رئیسی، رییس دولت سیزدهم آن را برای اجرا ابلاغ کرد.در بندهای مختلف این قانون، هر اقدام مغایر با فرزندآوری، لغو و مشمول مجازات شد.در همین راستا، توزیع و فروش آزاد تمام اقلام پیشگیری از بارداری ممنوع شد، توزیع رایگان و یارانه‌ای اقلام پیشگیری از بارداری در خانه‌های بهداشت روستایی و مراکز درمان دانشگاهی متوقف شد، هر گونه توصیه به استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری، جرم و مشمول مجازات شد و عقیم‌سازی مردان و زنان ممنوع شد.همچنین غربالگری مادران باردار در تمام مراکز بهداشت ممنوع شد، تمام پزشکان و ماماها و بهورزها از توصیه و تشویق به غربالگری دوره بارداری منع شدند، انجام غربالگری مادر باردار به تمایل والدین یا تشخیص پزشک زنان آن هم به شرط ارائه اسناد متقن مبنی بر ضرورت غربالگری مشروط و محدود شد و بیمه و حمایت دولت از غربالگری مادران باردار حذف شد.

خشونت جنسی ابزاری برای سرکوب سیاسی

 

نیروهای امنیتی برای سرکوب معترضان در چندین استان ایران در سال 1401 از خشونت جنسی برای سرکوب معترضان استفاده کردند.شش معترض بین سنین ۱۹ تا ۴۳ سال  تاکید کردند تقریبا بلافاصله پس از دستگیری در خودروهای ماموران امنیتی،‌ بازداشت‌گاه‌های مخفی یا زندان با تجاوز یا سوء استفاده جنسی مواجه شدند. این اعتراضات با کشته شدن مهسا ژینا امنیتی به دست ماموران گشت ارشاد در شهریورماه سال ۱۴۰۱ آغاز شد و برای ماه‌ها ادامه داشت.اعتراضات زن زندگی آزادی به بزرگترین چالش حکومت و روحانیت بدل شد.یش از یکسال و نیم پس از سرکوب نیروهای امنیتی و نظامی،‌ این روایت‌های قربانیان، وسعت آزار و اذیت جنسی و سواستفاده‌ای که بر مخالفان و معترضان بازداشتی روا شده را مستندسازی می‌کند.این روایت‌ها همچنین نشان می‌دهند که جمهوری اسلامی با گذشت ۴۵ سال از شکل‌گیری، همچنان خشونت جنسی  بر زنان و مردان را به عنوان یک روش سرکوب برای حفظ قدرت مورد استفاده  قرار می‌دهد.خشونت جنسی علیه معترضان بازداشتی در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ شامل تعرض،‌ تجاوز،‌  دستمالی اندام زنان و مردان و به کار بردن الفاظ جنسی می‌شود.افرادی که مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرند براساس روایت خود تصمیم می‌گیرند خود را قربانی یا نجات یافته بنامند.در دو مورد قربانیان گزارش داده‌اند که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند. در یکی از موارد یک مرد با شئی مورد تجاوز قرار گرفته است. علاوه بر این قربانیان یا نجات یافتگان مورد خشونت شدید فیزیکی و جنسی قرار گرفته‌اند که اغلب با توهین‌های لفظی و تهدیدات همراه بوده است.در حالی که بیشتر سو استفاده‌ها توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی مرد انجام شده،‌ گزارش‌هایی از مشارکت فعال ماموران زن پلیس که اغلب چادر اسلامی به تن داشتند در سرکوب‌ها وجود دارد.ساناز یکی از معترضان زن بازداشتی است که در میدان شهرداری رشت در شمال ایران بازداشت شد. ساناز می‌گوید براساس مسیری که خودرو ماموران امنیتی طی کرده، او فکر می‌کند این خودرو از سمت رشت به سوی جاده انزلی رفته است.ساناز می‌گوید او را به مکانی بردند که شبیه یک مدرسه ابتدایی بود و در آنجا او را مورد آزار روانی و جنسی قرار دارند.«ماموران زن مرا نگه داشتند،‌ در حالی که یک مامور مرد بدنم را لمس می‌کرد و با استفاده از زبان بسیار وقیحی به من گفت: نفست را خواهیم گرفت،‌بدنت را در دریا پیدا خواهد شد و علت مرگ خودکشی گزارش می‌شود ،‌تو و خانواده‌ات را بی‌آبرو خواهیم کرد.»در مورد دیگری،‌ مادری گزارش می‌دهد که دخترش پس از آزادی از زندان کچوئی قادر نبوده درست راه برود و صورتش کبود بوده است. به گفته این مادر، ماموران انقدر با باتون او را زدند که یکی از کلیه‌هایش آسیب دیده و همچنان تحت نظارت پزشک قرار دارد. او به شدت آزار روحی و جسمی دیده است.مادر این دختر آسیب‌دیده همچنین گفت که مقامات زندان به دخترش گفته‌اند [هیچ‌کس بیرون منتظر او نیست. هیچ کس بیرون منتظر تو نیست تو را می‌کشیم،‌ دفنت می‌کنیم و به مادر و پدرت می‌گوییم فرار کرده‌ای]این اقدامات طراحی شده تا حس عمیق رها شدگی،‌ تحقیر و شرم را بر این بازداشتی تحمیل کند و او را در چشم خانواده منزوی و بی‌اعتبار کند.سوء استفاده‌های جنسی انجام شده توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامینشان می‌دهد این اقدامات قسمتی از یک استراتژی گسترده برای سرکوب مخالفان است.گزارش‌ها حاکی است که آزار جنسی و تجاوز توسط مقام‌ها در شهرهای مختلف علیه مخالفان بازداشتی اعمال شده است. تهران، کرج،‌ آمل و مهاباد از جمله شهرهایی‌‌اند که بازداشت‌شدگان روایت‌هایی از تجاوز و آزار جنسی در آنها را ارائه کرده‌اند.شواهد نشان می‌دهد خشونت‌های جنسی علیه مخالفان در مکان‌‌های مخفی عمدی و هماهنگ شده بوده است.ترس از بازداشت و شکنجه مجدد توسط ماموران جمهوری اسلامی بسیاری از قربانیان را به سکوت وا داشته است. به طوری که تعداد واقعی معترضانی که مورد آزار و سوء استفاده جنسی قرار گرفته‌اند همچنان نامشخص استیکی از معترضان بازداشتی برای مصاحبه نیاز به حضور یک درمانگر داشت. در حالی که دیگران فاش کردند در حال حاضر برای مقابله با آنچه بر آنها گذشته تحت درمان قرار دارند. برخی نیز عنوان کردند برخی از مخالفان و معترضان بازداشتی را می‌شناسند که به دلیل تجربه آزار دهنده دست به خودکشی زده‌اندطالعات نشان می‌دهد که خشونت جنسی عواقب فوری و بلند مدت دارد. در ابتدا قربانیان اغلب با استرس حاد،‌جدایی عاطفی ،‌اختلالات خواب‌،‌ جراحات جسمی و عفونت‌های مقاربتی،‌ و بارداری ناخواسته مواجه می‌شوند.اثیرات بلند مدت شامل افسردگی پایدار،‌ اختلال استرس پس از واقعه،‌مشکلات بین فردی،‌خطر باز قربانی شدن،‌ناراحتی گوارشی، درد مزمن لگن و سوء مصرف مواد مخدر می‌شود.استفاده حکومت ایران از خشونت فیزیکی و جنسی برای سرکوب مخالفان تاکتیک قدیمی است که از زمان تاسیس جمهوری اسلامی به انواع مختلف گزارش شده است. با وجود گزارش‌های مستند از شکنجه و تجاوز جنسی، مقامات دولتی و قضایی جمهوری اسلامی بارها اتهامات بد رفتاری با معترضان و مخالفان را رد کرده و از پذیرش شواهد گسترده در این باره خودداری کرده‌اند   

افزایش آمار زن‌کشی در ایران

 

در سه ماهه نخست سال‌های ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ دست‌‌کم ۸۵ زن به دست مردان خانواده خود کشته شده‌اند که در این میان تهران در صدر آمار قرار دارد.۲۲ زن در سه ماهه نخست ۱۴۰۱ به دست «مردان نزدیک به‌ آن‌ها» از جمله شوهر، پدر و برادر خود به قتل رسیدند.این آمار در بازه زمانی مشابه در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ سیر صعودی داشته و به‌ترتیب به ۲۸ و ۳۵ زن مقتول رسیده است.از خرداد ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۲ در هر چهار روز، به‌طور میانگین یک مورد زن‌کشی در ایران رخ داده است.مار واقعی می‌تواند فراتر از این عدد باشد زیرا در بسیاری از نقاط کشورزن‌کشی‌های زیادی هم رخ می‌دهد که عامدانه خبری از آن به بیرون از منطقه مورد نظر مخابره نمی‌شود.شش شهر ارومیه، تالش، تبریز، مشهد، ایرانشهر و تهران در سه ماهه نخست ۱۴۰۳ شاهد بیشترین تعداد زن‌کشی به دلایل «ناموسی یا اختلافات خانوادگی» بودند که در این میان، تهران با پنج فقره قتل رتبه اول را به خود اختصاص داده است.تهران با ۱۰ فقره زن‌کشی «ناموسی یا خانوادگی» در ۱۴۰۱ و ۱۱ فقره زن‌کشی در ۱۴۰۲ هم در صدر قرار دارد که این آمار به نگرانی‌ها در خصوص امنیت زنان در پایتخت دامن زده است.در مهرماه سال گذشته، قتل یک زن جوان اهل شهرستان الشتر استان لرستان به نام راضیه حسنوند به دست برادرش خبرساز شده بود.این زن ۲۰ ساله که قربانی ازدواج اجباری و کودک‌‌همسری بود، بر اثر شلیک گلوله جان خود را از دست داد.بیشترین تعداد زن‌کشی به دلایل خانوادگی یا ناموسی از سوی «شوهران قربانیان» انجام گرفته است.ر اساس این گزارش، در سال‌های ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ به ترتیب ۱۶، ۱۵ و ۲۷ زن به دست شوهران خود کشته شدند.آمار نشان می‌دهد زنان در ایران در مقایسه با مردان بیشتر در معرض خشونت‌های خانگی قرار می‌گیرند.